„Nie rodzimy się kobietami – stajemy się nimi. Kształtu przybieranego w społeczeństwie przez samicę człowieka nie determinuje żadne przeznaczenie biologiczne, psychiczne czy ekonomiczne. Ów produkt, który określa się mianem obiekty, a który jest czymś pośrednim między samcem a kastratem, to wytwór całokształtu naszej cywilizacji. Tylko za pośrednictwem innych ludzi człowiek staje się Innym.”

„Dowiaduje się [dziewczynka], że aby być szczęśliwą, trzeba być kochana, żeby być kochaną, trzeba czekać na miłość. Kobieta jest Śpiącą Królewną, Oślą Głową, Kopciuszkiem, Królewna Śnieżką, tą, która poddaje się, dostaje dary. W pieśniach i bajkach widzimy często młodzieńca, który wyrusza na poszukiwanie kobiety; młodzieniec zabija smoki, walczy z olbrzymami, dziewczyna zamknięta jest
w wieży, w zamku, w ogrodzie, w lochu, przykuta do skały, uwięziona, uśpiona. Słowem, czeka.”

„Czy to księżniczka, czy pasterka – w bajce koniecznie musi być ładna, by zdobyć miłość i szczęście, brzydota jest okrutnie sprzęgnięta ze złością, do tego stopnia, ze widząc klęski spadające na brzydulę, trudno zrozumieć, czy los karze ją za zbrodnię, czy za szpetotę.”

„Człowiek wznosi się ponad zwierzę nie przez to, że daje życie, lecz że je ryzykuje; dlatego ludzkość wyżej stawia nie tę płeć, która rodzi, lecz tę, która zabija.”

„Dzięki utożsamieniu członka z transcendencją sukcesy społeczne i duchowe mężczyzny promieniują również na czysto męskie walory.”

„Gospodyni domowa drepce w miejscu, nic nie czyni, tylko utrwala czas teraźniejszy; nie ma ona wrażenia, że zdobywa pozytywne Dobro, lecz tylko że bezustannie walczy przeciw Złu.”

/Druga płeć; Simone de Beauvoir; Wydawnictwo Czarna Owca, Warszawa 2009/

 

***

Druga płeć – to ta, która według autorki tworzona jest na zasadzie opozycji, definiowana przez to, czym nie jest, nie mogąca wytworzyć własnych kategorii postrzegania, bowiem przemocą, którą odnoszę tu do koncepcji Pierre’a Bourdieu, narzucany jest jej konkretny stosunek do i obraz świata. Jednocześnie otrzymuje też już wcześniej ustaloną i legitymizowaną przez różne instytucje polityczne, ekonomiczne, społeczne przez szeroko pojętą kosmologię, pozycje w hierarchii, wraz z całym bagażem wymagań i oczekiwań,  a także praw osobistych i wolności, które miały redukować dysonans wynikający wprost z jej podległości.

Cały tekst: http://krytyka.org/mit-cialo-menstruacja-o-kobiecie-w-micie-kobiecosci-u-simone-de-beauvoir/

 

Simone de Beauvoir – właśc. Simone Lucie Ernestine Marie Bertrand de Beauvoir (ur. 9 stycznia 1908 w Paryżu, zm. 14 kwietnia 1986 tamże) – francuska pisarka, filozofka i feministka.

Jedna z pionierek współczesnego feminizmu tzw. „drugiej fali”: jej książka 'Druga płeć’ uznana jest za jedną z najważniejszych w historii feminizmu[potrzebne źródło]. Skandalistka, szokująca opinię publiczną śmiałymi i niezależnymi poglądami oraz stylem życia. Współpracowniczka i partnerka życiowa Jean-Paul Sartre’a.

Była jedną z działaczek na rzecz równouprawnienia płci: Jest koniecznością, aby ponad różnicami naturalnymi, mężczyźni i kobiety stanowczo i niedwuznacznie potwierdzili swoje braterstwo.
/źródło opisu: http://pl.wikipedia.org/wiki/Simone_de_Beauvoir/