„Feministyczna krytyka „terroru piękności” wydaje mi się bezduszna, tak własnie jak dawanie po łapach dziecku, które wcina pyszne czekoladki. To fakt, że czekoladki powodują próchnicę. To fakt, że przez wieki musiałyśmy być piękne, po to by dobrze się sprzedawać na matrymonialnym rynku. Jednak ten patriarchalny kontrakt dobiega swoich dni: te same kobiety, które rzekomo dają się „uprzedmiotowić” przemysłowi kosmetycznemu, świetnie sobie radzą zawodowo i nie muszą się nikomu sprzedawać. I dalej chcą być piękne. Dalej chodzą na wysokich obcasach.”

„Kiedy ktoś nie bardzo wie, kim jest, zaczyna zwykle głośno krzyczeć, kim nie jest.”

„O sile „kobiecej władzy” w Polsce decydują „przywileje” – takie jak prawo do zatajania własnego wieku, całowanie po rękach czy przepuszczanie w drzwiach. Te obyczaje (oraz kult Matki Boskiej i mit Matki Polki) mają stanowic niezbite dowody, że żadne ustawodawstwo równościowe nie jest nad Wisłą potrzebne.”

„(…) zryw wolnościowy, jakim była 'Solidarnośc’, stanowił na planie symbolicznym akt przywrócenia porządku patriarchalnego, który system totalitarny zaburzył.”
”Jeżeli 'polityk w spódnicy’ zmienia partie, to dlatego, że 'kobieta zmienną jest’. Jeżeli, przeciwnie, upiera się przy swych poglądach, ujawnia w ten sposób 'typowo kobiecy upór’. Jeżeli tworzy swój wizerunek na przekór stereotypom, oskarża się ją o 'brak kobiecości’ (casus Suchockiej), a jeżeli od swojej płci się nie odżegnuje, czeka ja zarzut o nadmiernie 'kobiecy stosunek do polityki (tak było z Hanna Gronkiewicz-Waltz, gdy starała się o fotel prezydencki).”
”Sposoby mówienia i patrzenia tworzą świat. Powtarzane w nieskończonośc obrazy i słowa układają się w pewną całośc, w wyobrażenie, ktore staje sie prawdą o świecie.”
„Mężczyźni myślą, kobiety czują. Stereotyp porządkuje świat i sprawia przyjemnośc, utwierdza nas bowiem w przekonaniu, że wiedza potoczna jest słuszna, a rzeczywistośc nas nie zaskoczy, odbiegając od naszych przyzwyczajeń.”

„(…) stereotyp świetnie się sprzedaje, a bystry skądinąd prezenter używa argumentu, z którym sam by się zapewne nie zgodził, gdyby chwilę pomyślał. Jednak stereotyp ma to do siebie, że zwalnia z obowiązku myślenia.”
”Kłopot z parą 'kobieta i polityka’ polega między innymi na tym, że kobiety władzy się boją. Od wczesnego dzieciństwa wpaja się nam, że najwyższą wartośc w życiu stanowi akceptacja innych ludzi, poczucie, że jest się kochaną, że spełnia się oczekiwania. Żyjemy w przekonaniu, że miec władzę to stracic bliskośc innych; rywalizacja kojarzy się z konfliktem i odrzuceniem. Z nieufnością odnosimy się do kobiet, które mają władzę, a jeśli nam samym uda się 'zajśc wysoko’, pomniejszamy swoje osiągnięcia, twierdząc, ze są dziełem przypadku i tak naprawdę 'co innego się w życiu liczy’.”
”Pojęcie parytetu pojawia się w kluczowych dokumentach Unii Europejskiej, m.in. w Traktacie Amsterdamskim i w dokumentach Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. W połowie lat dziewięćdziesiątych za jeden z priorytetów Unii uznano tzw. gender mainstraming czyli zmierzanie do równości płci we wszystkich dziedzinach funkcjonowania Unii.”

 

 

Świat bez kobiet. Płeć w polskim życiu publicznym, Agnieszka Graff

Wyd.: Wydawnictwo W.A.B., Warszawa, 2008