Dzięki metodzie E. de Bono uczymy się skupiać na tylko jednej sprawie naraz, oddzielać emocje od logiki, kreatywność od informacji itp. i przekładać intencje na działania. Odgrywamy role, „nakładając” poszczególne kapelusze, dzięki którym myślimy i mówimy rzeczy, o których w normalny sposób byśmy nie myślały i nie mówiły. Uczymy się zmieniać nasz sposób myślenia i przestawiać  z normalnego trybu argumentacyjnego na tryb tworzenia mentalnej mapy sytuacji.

„Myślenie spod białego kapelusza pozwala na osiągnięcie dyscypliny i ukierunkowania. Myśliciel, przedstawiając informacje, stara się zachowywać bardziej neutralnie i obiektywnie.” [s.259]

„Czerwony kapelusz wyciąga uczucia na światło dzienne, aby mogły one wejść w skład tworzonej mapy sytuacji oraz stanowić część systemu wartości potrzebnego do wybrania drogi na podstawie utworzonej mapy.” [s. 260]

„Myślenie w kategoriach czarnego kapelusza nie jest myśleniem w kategoriach sporu i nigdy nie można go w ten sposób postrzegać. Stanowi ono obiektywną próbę naniesienia negatywnych elementów na tworzona mapę sytuacji.” [s.261]

„Myślenie w ramach żółtego kapelusza obejmuje spektrum pozytywne, począwszy od aspektów logicznych i praktycznych na jednym skraju, a skończywszy na marzeniach, wizjach i nadziejach na drugim skraju spektrum.” [s.263]

„Zielony kapelusz służy do myślenia kreatywnego (…) W myśleniu w ramach zielonego kapelusza kategoria oceny zostaje zastąpiona kategorią przemieszczania. Myślący stara się przemieszczać od pomysłu do pomysłu, żeby w końcu trafić na nową, ciekawą koncepcję.” [s.264]

„Niebieski kapelusz myślowy oznacza kontrolę (…) odpowiada za podsumowanie, przeglądy sytuacji i konkluzje. Mogą być dokonywane okresowo lub na zakończenie.” [s.266]

 

Sześć myślowych kapeluszy. Uwolnij umysł od sztampowego myślenia… – Edward de Bono

Wydawnictwo helion, Gliwice 2008