Za nami dwa spotkania w ramach Warsztatów wychowawczych dla rodziców nastolatków. Minęło kilka dni i mogę już teraz z dystansu stwierdzić, że były dla mnie wyjątkowe. Przede wszystkim ze względu na osoby, które wzięły w nich udział, osoby bardzo świadome tego po co się przyszły, świadome swoich potrzeb w zakresie spraw poruszanych na warsztacie, ale co nie mniej ważne, świadome siebie. I tu dziękuję za obecność, wartościowe  refleksje i ogromne pokłady empatii: Agnieszce, Ani, Beacie, Emilii, Iwonie, Iwonie, Małgosi, Martynie, Natalii i Renacie. Dobrze jest pracować w dialogu. Dobrze jest wymieniać konstruktywne uwagi. Dobrze też słuchać o prawdziwych emocjach.

Jak się okazało nie jest tak źle z odpowiedzią na pytanie: jaki jest mój syn/córka? Nawet minusy nie zawsze okazywały się ocenami negatywnymi, a raczej sprawami trudnymi do rozwiązania czy konfliktogennymi.

IMG_6454 (533x800) (533x800)

Fot. Fundacja Strefa Kobiet

Dobry kontakt z dorastającym dzieckiem jest bardzo ważny dla obydwu stron, tak więc warto pamiętać o zasadach dobrej komunikacji:
1. Słuchaj, kiedy twoje nastoletnie dziecko jest w nastroju do mówienia, a nie zmuszaj go, żeby się przed tobą otworzyło. „Najpierw staraj się zrozumieć, a potem być zrozumianym” (Sean Covey).
2. Trzymaj się zasady 10 słów lub mniej. Nie praw kazań, powiedz to, co masz powiedzieć w maksimum 10 słowach – przy słowie 11. twój nastolatek i tak wyłącza fonię.
3. Słuchaj aktywnie, zachęcaj swojego nastolatka do wyrażania swoich opinii i uczuć (dajesz mu w ten sposób poczucie zrozumienia).
4. Uczciwie daj wyraz swoim uczuciom, posługując się słownictwem, które przekazuje sedno sprawy i nie rani przy tym nastolatka

 

Jasny przekaz daje wiersz Dorothy I. Nolte, o którym wspominałam na warsztacie (przypominam, zgodnie z obietnicą:

Dorothy I. Nolte pt. „Dzieci”

Dzieci wciąż krytykowane
uczą się potępiać.
Dzieci wychowywane w atmosferze wrogości
uczą się walczyć
Dzieci wzrastające w strachu
uczą się bać.
Dzieci, które spotykają się wciąż z politowaniem
uczą się użalać nad sobą.
Dzieci ciągle ośmieszane
uczą się nieśmiałości.
Dzieci wzrastające pośród zazdrości
uczą się, czym jest zawiść.
Dzieci bezustannie zawstydzane
uczą się poczucia winy.
Dzieci otoczone tolerancją
uczą się cierpliwości.
Dzieci otrzymujące dość zachęty
uczą się śmiałości.
Dzieci, którym nie szczędzi się pochwał,
uczą się uznawać swą wartość.
Dzieci w pełni aprobowane
uczą się lubić samych siebie.
Dzieci akceptowane
uczą się odnajdywać w świecie miłość.
Dzieci, które często słyszą słowa uznania,
uczą się stawiać sobie cele.
Dzieci wzrastające w atmosferze wspólnoty
uczą się hojności.
Dzieci otoczone rzetelnością i uczciwością
uczą się, czym jest prawda i sprawiedliwość.
Dzieci wychowywane w poczuciu bezpieczeństwa
uczą się ufać sobie i innym.
Dzieci dorastające w klimacie przyjaźni
uczą się, jak wspaniale jest żyć.
Dzieci otoczone łagodnością
uczą się spokoju ducha.
Czym żyją Twoje dzieci?

Opierając się na silnych podstawach (część czerwona poniższego zapisu) można efektywnie pracować nad wszelkimi niedociągnięciami, po to by poprawiać relacje. Na to nigdy nie jest za późno!

IMG_6510 (584x800) (4)

Fot. Fundacja Strefa Kobiet

Dobrze jest rozumieć swoje emocje, funkcjonować bez oskarżania i biczowania się, a za to w zrozumieniu i gotowości do dialogu dialogu.

Powodzenia, drogie Panie! Dbajcie o siebie, bo to też niezmiernie ważne.

Już niedługo porozmawiamy o konfliktach, karaniu i jego konsekwencjach.

Do zobaczenia! 🙂

Leave a Reply

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

You may use these HTML tags and attributes:

<a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>