BARIERY RÓWNOŚCI

• Segregacja pozioma i pionowa rynku pracy. Segregacja pozioma – występowanie dominacji jednej z płci w określonych zawodach, podział sektorów gospodarki i zawodów na „męskie” i „kobiece”, jako konsekwencja stereotypów płci. Segregacja pionowa to utrudniony dla kobiet dostęp do awansu, zajmowania stanowisk kierowniczych i decyzyjnych (szklany sufit, szklane ściany, lepka podłoga, szklane ruchome schody).
• Różnice w płacach kobiet i mężczyzn.
• Mała dostępność elastycznych rozwiązań czasu pracy, m.in. telepraca (uregulowana w polskim Kodeksie pracy od 2007 roku), elastyczne godziny pracy, zadaniowy czas pracy, dzielenie stanowiska pracy.
• Niski udział mężczyzn w wypełnianiu obowiązków rodzinnych
• Niewielki udział kobiet w procesach podejmowania decyzji. Np.  po wyborach w 2011 roku w polskim sejmie kobiety stanowią prawie 24% wszystkich posłów i posłanek, w senacie 13%. Udział kobiet w procesach decyzyjnych w sferze biznesu (według badań Komisji Europejskiej) – na stanowiskach kierowniczych średniego szczebla pracuje średnio 35% kobiet, na stanowiskach najwyższego szczebla – 10% kobiet. W zarządach spółek giełdowych jedynie 3% stanowią kobiety. Dla porównania, w literaturze wskazuje się, że masa krytyczna, czyli udział każdej z grup gwarantujący wpływ na podejmowane decyzje, to 30%. 
• Przemoc ze względu na płeć.
• Niewystarczający system opieki przedszkolnej
• Stereotypy płci we wszystkich obszarach

 

Oznacza on przyglądanie się efektom oddziaływania budżetów na położenie kobiet i mężczyzn. Celem tego rodzaju analizy jest zidentyfikowanie nierówności związanych z podziałem i wydatkowaniem środków oraz wyrównanie pozycji kobiet i mężczyzn w społeczeństwach.