Zapraszamy na wieczór autorski Anny Kanieckiej-Mazurek, który będziemy miały przyjemność poprowadzić. Spotkanie będzie jednocześnie promocją książki Anny, „Kobieta/Mężczyzna. Niepotrzebne skreślić”.
Wieczór odbędzie się w ramach Projektu: Matecznik, Ośrodka Teatralnego Kana w Szczecinie.
Zapraszamy: Teatr Kana, 15 października 2016 roku (sobota), bezpośrednio po spektaklu Projekt Matka, o godz. 20.15.
***
15 i 16 października (11.00-14.00) odbędą się również w Teatrze Kana nasze warsztaty Moje ślady na mapie – i właśnie w kontekście tematu przewodniego warsztatów przeprowadzimy rozmowę z naszą gościnią – porozmawiamy o śladach Zosi (głównej bohaterki powieści), które pozostawiła w miejscach, w których przebywała, w których żyła, do których podążała za swoimi partnerami życiowymi, w których przeżywała chwile zachwytu i uniesień, w których zachłystywała się wolnością, ale też w tych, w których zawsze czuła się ograniczona, zniewolona i poniżana; o śladach, jakie odcisnęli na jej życiu ważni dla niej ludzie, ludzie dobrzy i troskliwi, kochający i opiekuńczy, ale też ci, którym czuła się w obowiązku udowadniać przez całe życie, że jest wartościową i ważną osobą.
***
„Zofia – żeglarka, bizneswoman, bukinistka, matka… przede wszystkim jednak zraniona przez życie kobieta. Czy poradzi sobie z ciągle wrogim wobec kobiecości światem? Dokąd powiedzie ją nienasycony głód przygód? O tym dowiemy się z tej pełnej humoru, dojrzałej powieści.”
cytat.: http://www.wforma.eu/kobieta-mezczyzna-niepotrzebne-skreslic.html
Serdecznie zapraszamy.
Wstęp wolny!
***
„Pytana o imię niezmiennie mówiłam „Wiesiu”, pytałam o płeć mówiłam „karampuk” i głębiej wbijałam ręce do głębokich kieszeni (gdyby nie rygorystyczna kindersztuba, pewnie plułabym przy tym przez zęby). Uczyłam się dobrze, żadnych kłopotów, czasem tylko jakaś stłuczona szyba czy podarta kurtka, wiadomo jak to chłopak; ale przy tym rząd piątek z góry na dół – dziewczynki tak mają, przynajmniej w podstawówce. Krótkowłosa, dynamiczna, wygadana. Same pożytki z tego pomieszania: układna jak dziewczynka i odważna jak chłopiec; idealny przywódca, co roku dzieci wybierały mnie na gospodarza.”
„Androgynia, trzecia płeć, to dobre na doktorat, ale żyje się z tym fatalnie. Niby nic takiego, Zosi rodzice nie robili, ale żeby zasłużyć na kapryśną miłość ojca, Zosia musiała być silna i sprytna, bez problemu, ale też nie mogła mieć długich włosów, niepraktycznych dziewczęcych ubranek, no i przede wszystkim żadnych fochów, żadnych łez.”
cytat: A. Kaniecka-Mazurek, „Kobieta/Mężczyzna. Niepotrzebne skreślić”, Wydawnictwo Forma.
Fot. Fundacja Strefa Kobiet
